Jedną z sal tematycznych przygotowaliśmy wspólnie. SMLW "Krzesiny" zorganizowało wystawę modeli samolotów bojowych zilustrowaną zdjęciami tychże maszyn wykonanymi przez członków Stowarzyszenia oraz prezentacją multimedialną swoich spotterskich „osiągnięć”. Nasza ekspozycja obejmowała także wyposażenie stosowane w cywilu do skoków spadochronowych sportowych i rekreacyjnych. Bezsprzecznie największy udział w organizacji sali o tematyce lotniczej miał „wydzielony kontyngent” z Krzesińskiej Bazy, w ramach którego przybyli: strażacy wraz ze swoim wozem bojowym, żołnierze Grupy Ratownictwa Wysokościowego oraz Manewrowej Kompanii Ochrony, a także pilot samolotu F-16 Jastrząb Maciej „Slab" Krakowian. Przygotowany przez nich pokaz sprzętu ratowniczego pilota samolotu F-16 Jastrząb oraz wyposażenia i uzbrojenia Manewrowej Kompanii Ochrony przyciągnął tłumy dzieci i ich rodziców. Możliwość ubrania ekwipunku żołnierza czy przymierzenia się do prawdziwej broni stanowiła nie lada atrakcję. Pytaniom nie było końca. Najlepszym dowodem zainteresowania i frajdy jakiej dostarczono dzieciom są zarejestrowane na załączonych zdjęciach ich szczęśliwe miny oraz uśmiechy rodziców. Magia munduru, a zwłaszcza kombinezonu pilota malowała też uśmiech na twarzach płci pięknej – matek i nauczycielek. Pomimo niesprzyjającej pogody, która „wyręczała” bazujących na szkolnym boisku lotniskowych strażaków w „laniu wody” zainteresowanie pokazanym przez nich sprzętem było spore. Możliwość własnoręcznego „gaszenia pożaru” lub włączenia syreny na długo pozostanie w dziecięcej pamięci. W sercach na pewno pozostanie życzliwość, zaangażowanie i otwartość wszystkich uczestniczących w festynie żołnierzy. Pomimo, iż „kontyngent” składał się aż z dziesięciu osób, przez prawie trzy godziny wszyscy byli niemal bez przerwy w stanie „dziecięcego” oblężenia. Jesteśmy przekonani, że nasze działanie przyniesie owoce, choćby w postaci ocieplenia wizerunku wojska i żołnierzy wśród mieszkańców Poznania i okolic. Zwłaszcza gdy uczestnicy festynu mogli poznać tak sympatycznych, uśmiechniętych i zaangażowanych w swoją służbę żołnierzy, czy to w mundurze polowym, lotniczym uniformie czy strażackim kombinezonie. Jako Stowarzyszenie Miłośników Lotnictwa Wojskowego KRZESINY jesteśmy dumni, że możemy współpracować z takimi ludźmi, i możemy liczyć na ich pomoc.

Wątek ten pojawiał się w licznych dyskusjach nie tylko na temat wykonalności pomysłu, lecz także formy i treści niesionych przez nowy samolot. Z jednej strony powinien on nawiązywać do niemal stuletniej obecności samolotów z biało-czerwoną szachownicą nad Poznaniem. Z drugiej do „bazującego” w tym miejscu przez trzy dekady myśliwca. Z trzeciej dobrze by było zerwać z narodowym przywiązaniem do martyrologii i kierować się ku przyszłości, czym najpełniej korespondował by np. z Powstaniem Wielkopolskim, jednym z niewielu zrywów narodowych uwieńczonych sukcesem. Z czwartej forma powinna być prosta i czytelna w przekazie zarówno dla sympatyków lotnictwa, jak i dla przeciętnego Nowaka. Do tego odsłonięcie nowej instalacji powinno zbiegać się z ważną rocznicą zarówno dla wielkopolskich, jak i polskich skrzydeł.
Rocznice, zwłaszcza okrągłe stanowią doskonałą okazję do wspominania i popularyzacji znamiennych wydarzeń z minionych lat oraz ludzi, którzy w nich uczestniczyli. oddając się refleksji dotyczącej minionych lat polskiego lotnictwa. Lat wzlotów i upadków, chwil radosnych i tragicznych, powodów do dumy i raczej gorzkich lekcji życia.
Poznań i Wielkopolska odegrały znamienitą rolę w historii polskich skrzydeł. Pierwsze bombardowanie przeciwnika, pierwszy aeroklub, wytwórnia lotnicza Samolot, linia lotnicza Aero i wiele innych pionierskich w lotnictwie polskim wydarzeń związanych jest z Poznaniem. Należy się jednak zastanowić, czy społeczeństwo regionu jest świadome roli Wielkopolski i Poznania w historii polskich skrzydeł. Które wydarzenia i w jaki sposób są upamiętnione? Czy i jakie skojarzenia, może nawet refleksje u mieszkańców budzi samolot lądujący na Ławicy, szybowiec krążący nad Kobylnicą czy podrywający się z Krzesin F-16. Znamiennym jest fakt że w Poznaniu, mieście od niemal wieku ściśle związanym z polskimi skrzydłami, nie ma pomnika lotniczego z prawdziwego zdarzenia. Pomnika, który w jednoznaczny sposób kojarzyłby się miejscowym i przyjezdnym z lotnictwem i Poznaniem. I choć instalacja z Jastrzębiem nie będzie pomnikiem sensu-stricte, to stanowić może istotny element lotniczy przestrzeni publicznej Stolicy Wielkopolski, tak jak niegdyś MiG (Lim?).
Dyskusje prowadzone nie tylko we własnym gronie lecz także licznych działaczy społecznych, przedstawicieli samorządu, polityki oraz wojska utwierdziły nas w przekonaniu, że pomysł może liczyć na poważne wsparcie licznego grona sympatyków lotnictwa i nie tylko.
Optymalnym terminem odsłonięcia instalacji byłaby dziesiąta rocznica wprowadzenia do służby samolotów F-16 filaru naszych sił powietrznych, nierozerwalnie związanego z 31 Bazą Lotnictwa Taktycznego Poznań-Krzesiny. Rocznica ta przypada 9 listopada 2016 roku, jest więc czas na przygotowanie i realizację pomysłu.
Najśmielszym elementem naszej idei jest forma instalacji – samolot F-16 w polskich barwach, z szachownicami na skrzydłach i ogonie. Dlaczego? Ponieważ najlepiej spełnia wspomniane wcześniej warunki, symbolizując dążenie do nowoczesności lotnictwa i bezpieczeństwa państwa nierozłącznie i jednoznacznie związane z Poznaniem – kolebką polskich skrzydeł. Pomysł gorąco poparł a w nas wlał olbrzymią porcję zapału do jej realizacji Dowódca 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego gen. Dariusz Malinowski. Br> To właśnie generał Malinowski wprowadził ideę umieszczenia samolotu F-16 do przestrzeni publicznej Poznania jako następcy MiG-a (Lima?), w przemówieniu podczas uroczystości z okazji 96 rocznicy wyzwolenia Ławicy w dniu 7 stycznia 2015. Zainteresowania a czasem wręcz entuzjazm, z jakim spotkał się pomysł u wielu przedstawicieli środowisk lotniczych, i nie tylko, utwierdza nas w przekonaniu, że warto podjąć działania zmierzające do realizacji tego projektu.

Zgodnie stwierdziliśmy, że rok ubiegły nie należał do najaktywniejszych w naszej działalności, jednakże pogłoski o śmierci Stowarzyszenia są stanowczo przedwczesne. Pięć lat działalności zaowocowało udziałem lub współorganizowaniem licznych imprez o różnym charakterze od podniosłych uroczystości o charakterze patriotyczno-rocznicowym, poprzez wystawy fotograficzne, warsztaty, wycieczki do baz lotniczych i wyjazdy na imprezy lotnicze aż po nieformalne imprezy integracyjne.
Niewątpliwym sukcesem jest stale umacniana współpraca 31 Bazą Lotnictwa Taktycznego Poznań-Krzesiny, która w najbliższym czasie powinna zaowocować kolejnym porozumieniem o współpracy. Ciszy nas bardzo, że potrafimy znaleźć wspólny język i włączyć się do działań na rzecz budowy wizerunku Bazy. Nie ukrywamy też, że tych kilka lat było dla nas twardą lekcją pracy społecznej, wzajemnego zrozumienia i zaufania, którą nie zawsze odrabialiśmy na piątkę. Do tego dochodzi nieuniknione w naszym małym gronie „zmęczenie materiału”, które sprawiło, że w ubiegłym roku SMLW nie było zbyt widoczne. Na spotkaniu oraz w poprzedzającej je, nierzadko gorącej, dyskusji w świecie wirtualnym spróbowaliśmy zdiagnozować najpoważniejsze problemy oraz wypracować lekarstwa na nie. Nie wdając się w szczegóły można powiedzieć, że stawiamy na dużą elastyczność w doborze i sposobie realizacji zadań przez „grupy zadaniowe”, z uwzględnieniem ograniczonych możliwości tak małego Stowarzyszenia. Z drugiej strony stawiamy na bardziej sformalizowaną pracę zarządu. Co z tego wyniknie zobaczymy za kilka miesięcy. Plany konkretnych działań pozostawiamy na razie dla siebie. O działaniach Stowarzyszenia informować będziemy na naszej stronie internetowej, której działalność mamy zamiar zintensyfikować.
Rezultatem wspomnianych dyskusji są największej w naszej historii zmiany w składzie zarządu. Nowy zarząd tworzą: K Chmielewska (skarbnik), K. Melski (prezes), T. Wasiński (wiceprezes), M. Kuska (sekretarz) oraz W Łożyński (członek). Mamy nadzieję, że wraz z wiosną podejmiemy nowe wyzwania nie zapominając jednocześnie o dotychczasowych formach działalności.

Dla Polski lotnisko Ławica narodziło się w godzinach porannych 6 stycznia 1919 roku. Wtedy to Powstańcy Wielkopolscy zdobyli powstałe w 1913 roku niemieckie lotnisko, położone w okolicach wsi Ławica pod Poznaniem.

"Pertraktacje rozpoczęto 5 stycznia 1919 roku. Rada żołnierska złożona z Niemców podzieliła się. Część Niemców godziła się na opuszczenie Ławicy pod warunkiem wymarszu z pełnymi honorami. Tego postulatu nie przyjmowała strona polska, żądając bezwarunkowej kapitulacji. Postulat strony polskiej odrzucono. Co gorsza, zagrożono nie tylko obroną stacji lotniczej, ale też wysadzeniem Fortu VII, gdzie zmagazynowano sporą ilość bomb lotniczych. Rozmowy zakończyły się ostrą wymianą zdań, zapowiadającą zbrojną konfrontację. „A więc będziemy się bili” powiadamy. „Czekamy na was” – odpowiada przewodniczący rady żołnierskiej por. Fischer. Wieczorem 5 stycznia uchwalono podjęcie ataku. Plan obrony stacji lotniczej był znany powstańcom. W szeregach niemieckich znajdowali się Polacy, członkowie POW ZP, informujący stronę polską o poczynaniach Niemców. Znano dzięki temu układ pól minowych, mających utrudnić podejście do obiektu. Aby uniemożliwić Niemcom wysadzenie składu bomb lotniczych w Forcie VII, przecięto główny kabel elektryczny i sformowano grupę powstańców, która miała obsadzić fort. Dnia 6 stycznia 1919 roku o godzinie 6.00 zajęto pozycje wyjściowe do ataku. O godzinie 6.15 wysłano parlamentariuszy z żądaniem poddania lotniska. Niemcy nie dali żadnej odpowiedzi w przeciągu wyznaczonych 10 minut. W związku z tym, o godzinie 6.25 rozpoczęto natarcie. Wywiązała się strzelanina z użyciem broni ręcznej. Mimo sporej ilości ckm-ów zgromadzonych przez Niemców, które stanowiły poważne zagrożenie dla atakujących, wojska powstańcze szybko podeszły pod stację. Okazało się, że ogień broni maszynowej bił zbyt wysoko, nie wyrządzając szkód po stronie polskiej. Szturm trwał 20 minut i zakończył się całkowitym powodzeniem. Oddano tylko cztery strzały armatnie w kierunku zabudowań stacji lotniczej, aby nie wzniecić pożaru, który mógłby uszkodzić sprzęt lotniczy. Jedno z celnych trafień zrobiło wyłom w ścianie budynku koszarowego, drugie w wieży lotniska. Straty polskie to 1 zabity i kilku rannych. Niemcy stracili 2 zabitych i kilkunastu rannych."
Krzysztof Hoff, Skrzydła Niepodległej, Poznań 2005 r.

Pomnik upamiętniający powstańców wielkopolskich i ich brawurowy atak na lotnisko został odsłonięty w roku 1984 i jest usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie budynku poznańskiego Portu Lotniczego.